“Vandaag de dag kunnen we heel goed dingen uiteen halen, maar we vergeten ze te vaak weer bijeen te brengen.” (Lisbeth Gruwez)

Nu Lisbeth Gruwez haar ‘triptiek van het extatische lichaam’ heeft voltooid – de internationale succesvoorstellingen It’s going to get worse and worse and worse, my friend, AH/HA en We’re pretty fuckin’ far from okay –, wil ze radicaal van koers veranderen.

De eruptieve choreografieën waaraan ze haar stalen reputatie te danken heeft (Peter Verhelst noemde Gruwez ooit een ‘atoombom’) ruimen nu het veld voor aanhoudend kolkend magma. The Sea Within is een magnetiserende voorstelling waarin Gruwez de chaos niet langer wil beteugelen, maar zijn eigen orde laat zijn. Nog steeds even vinnig en intens, maar in plaats van in te zoomen op het individu, wil ze tien dansers laten opgaan in een weids, ademend landschap.

Voor het eerst in haar carrière danst Gruwez haar eigen choreografie niet zelf, maar selecteerde ze een groep van tien danseressen. Tien krachtige lotusbloemen die symbool staan voor verbinding. Zij brengen een nieuw, hedendaags ritueel waarin de ‘wij’ het ‘ik’ omarmt.

De muziek is zoals gewoonlijk van de hand van Gruwez’ vaste kompaan Maarten Van Cauwenberghe, dit keer bijgestaan door Elko Blijweert en Bjorn Eriksson. Minimalistische synths en een prikkelend spel met frequenties drijven hun elektronisch geluidsontwerp tot de bodem van je zintuigen.

Voetvolk is een hedendaags dans- en performancegezelschap, opgericht in 2007 door danseres/choreografe Lisbeth Gruwez en componist/muzikant Maarten Van Cauwenberghe, die elkaar leerden kennen bij het gezelschap van Jan Fabre.

Met Fabre maakten ze As long as the world needs a warrior’s soul, Je suis sang en de beroemde solo Quando l’uomo principale è una donna.

Onder de naam Voetvolk maakten ze al negen voorstellingen waarvan er vijf nog steeds touren: de hypnotiserende installatie Penelope, het intimistische kleinood Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan en de ‘triptiek van het extatische lichaam’, bestaande uit It’s going to get worse and worse and worse, my friend, AH/HA en We’re pretty fuckin’ far from okay.

Alle voorstellingen worden gekenmerkt door een bijzondere dialoog tussen dans en muziek: Gruwez en Van Cauwenberghe sturen elkaar aan met als doel een perfecte symbiose te bereiken tussen het auditieve en het visueel-fysieke.

Hun werk reisde al de halve wereld rond en werd onder meer getoond op het festival van Avignon, de Biennale van Venetië en in het Guggenheim van Bilbao.

www.voetvolk.be

Galerij