Deze voorstelling valt onder de formule mix&match.

In het kader van #metoo stel ik me de vraag:

Wat als je iets wil vertellen, maar dat je bang bent van de verwoestende kracht van je woorden?

Je tong wordt in tweeën gesplitst. Je voelt abcessen opzwellen in je keel omdat je bang bent. Je mag de vuile was niet buitenhangen. Wees stil. Drop geen bom. Laat de doos niet ontploffen. Je moet verbinden, niet vernielen. Polariseer niet, glimlach. Doe voort. Je wordt geleerd om te zwijgen. Wie haar mond opentrekt, belandt in de afgrond. Wie spreekt wordt een slachtoffer, een drama queen, een onruststoker. ‘Het’ zal aan je blijven plakken.

Welke taal spreekt iemand als hij of zij niet langer bang is? Welke taal spreekt iemand die het niet langer als haar plicht ziet om te verzoenen, maar bereid is om wraak te nemen? Wat komt er uit de mond van iemand die opstaat, die spreekt? En hoe uit je die taal op de scène?

Galerij