Cuba was vele jaren het toevluchtsoord van fotograaf Vincent Delbrouck (Brussel, °1975). Vincent, bevlogen en koortsachtig op zoek naar innerlijke rust, schiep in het kleurrijke, bruisende en energieke land zijn eigen visuele universum. In plaats van de gekende plekken te fotograferen, werd hij meegezogen in het lokale leven en kreeg hij inzage in een realiteit die ver staat van de mooie plaatjes die de toeristische sector zo graag aan de buitenwereld laat zien. Hij raakte intens bevriend met een groep jongeren en werd via hen diep in het echte Cubaanse leven getrokken. Hij toont ons beelden boordevol kleur en tropische landschappen, maar eveneens foto’s van het kapotte en dysfunctionele land. We zien de schoonheid in het verval zoals hij die waarneemt, maar kunnen niet om zijn rauwe observaties heen van de zieke en beschadigde bewoners en hun harde bestaan.

Deze speciaal voor CC De Factorij op maat gecreëerde expo is een 34 meter lang fresco waarin hij de kijker een blik gunt in zijn innerlijke wereld. Dagboekfragmenten en gevonden liefdesbrieven, bij elkaar gesprokkelde tekeningen en prenten uit magazines en oude boeken vermengt hij met zijn eigen beelden en collages. Twee verhaallijnen kruisen elkaar: die van de portretten en landschappen en zijn persoonlijke interpretatie als kunstenaar dat als fictie aan de kijker gepresenteerd wordt. Die mag zijn eigen verhaal bedenken bij wat Delbrouck op de muren tentoonstelt. En er is véél te zien. De intensiteit en de energie spat van de muren af. We zien speelse verwijzingen naar Jezus Christus, moeder Maria en naar Daniel Defoe’s romanfiguur Robinson Crusoë, een drenkeling die 28 jaar wist te overleven op een tropisch eiland. Deze figuren refereren naar herinneringen uit zijn kindertijd en zijn personages die buiten de samenleving staan, iets waar de fotograaf zich mee kan identificeren. We zien dan wel prachtige tropische landschappen, maar het exotische aspect is voor de fotograaf eigenlijk van geen tel. Net zoals kerken en tempels een toevluchtsoord voor hem zijn, zijn eilanden dat evenzeer. Het eiland vertegenwoordigt een veilige schuilplek ver weg van alles, een oord van ontspanning en rust.

Zijn oeuvre geeft zijn persoonlijke groeiproces als kunstenaar weer en zijn transformatie naar volwassenheid. Door zijn artistieke werk kan hij ook zichzelf als persoon en kunstenaar opnieuw samenstellen. Via zijn portretten en zijn collages herschikt hij zijn herinneringen en relatie tot zichzelf, het land en zijn tijd daar.

vincentdelbrouck.be