Gezond je m’enfoutisme
Interview met Soukaïna Bennani, Gloria Boateng, An Clauwaert, Muhammad Hamid Khan, Saar-Niragire De Groof, Katy Jimenez, Timo Sterckx, Nyira Hens en de productiemedewerkers van C O R S O van de voorstelling We gaan deur!
De spelers benoemen het graag zoals het is. Het bijzondere aan deze productie is dat het merendeel van de cast gekleurd is. En dit voor de herneming en herwerking van een echte ‘Vlaamse’ SKaGeN productie. De regie is van Bruno Vanden Broecke, die in 2009 in de eerste cast van Deurdedeurdeur van SKaGeN meespeelde en de oorspronkelijke tekst van Michael Frayn vertaalde. Vanuit een enorme gedrevenheid om acteurs een podium te bieden die anders moeilijker de weg vinden, regisseert Bruno samen met Nyira Hens deze absurdistische deurenkomedie.
We ontmoeten elkaar in C O R S O op het einde van een repetitiedag. De toffe jeugdige – doch zeker niet onervaren – groep spelers stellen zichzelf én hun rol in het theaterstuk voor. In het stuk spelen ze allen een personage (de eigenares van het huis, de poetsdame, de technieker, de inbreker of de regisseur van het stuk) én tegelijkertijd spelen ze ook zichzelf en kom je meer te weten over hoe ze zelf naar de wereld kijken. Soukaïna vertelt hoe ze ‘per ongeluk’ in de voorstelling terechtkwam: ze was eigenlijk als productiemedewerker aangenomen, maar werd toen prompt in de voorstelling gecast voor een rol als – je raadt het nooit – productiemedewerker van de voorstelling. Kun je nog volgen?
Trappelend Talent werd in het leven geroepen om aanstormend acteertalent dat veelal niet via de gekende wegen van afgestudeerden aan een theateropleiding op te pikken en om eigen productie(s) te maken en ondersteuning te bieden. Hoe deze groep van 9 acteurs tot stand kwam, was dan ook zeer divers. Voor elke rol werd er specifiek gezocht naar de juiste acteur. En naar eigen zeggen van de cast heeft iedereen een rol die hen perfect past en op maat is van hun ervaring. De acteurs die nog geen professionele acteerervaring hadden, werden gedurende een jaar in een voortraject opgeleid.
Verschillende acteurs getuigen hoe fantastisch het is om gecast te worden niet omwille van hun huidskleur waardoor ze passen in een bepaalde rol, maar omwille van hun talent en hun uitstraling. “Je krijgt niet die kans, je hebt die kans verdiend,” zegt Soukaïna vastberaden. Tegelijkertijd gingen de regisseurs op zoek naar een cast die grotendeels gekleurd is, net omdat zij vaak minder kansen krijgen of voor wie het vanuit hun achtergrond minder evident is om als professionele acteur te toeren In Vlaanderen. Het is nu eenmaal niet zo evident dat een typisch Vlaams personage door iemand met Marokkaanse roots wordt gespeeld. Er werden dus andere wegen bewandeld om deze mensen te vinden en aan te moedigen om deze voorstelling te maken.
Zowel de tekst als het decor van de oorspronkelijke voorstelling Deurdedeurdeur uit 2009 waren aan oplapwerk toe. Saar-Niragire vertelt dat bepaalde zinnen wellicht niet zo ‘woke’ zullen aanvoelen en zelfs eerder stereotiep. Bijvoorbeeld: ‘Ik voel me als een illegaal in een maïsveld, wat is het fijn om een vluchteling te zijn’. Dat kan heel vreemd overkomen, maar als het door iemand van kleur wordt uitgesproken, krijgt het een andere lading, dan krijgt het zuurstof. Net door dat spel met stereotypen lokt de voorstelling actuele discussies en vragen uit. “We hebben een gezond je m’enfoutisme ten aanzien van het stuk,” klinkt het eenstemmig. De oorspronkelijke versie – die je als theatererfgoed uit Vlaanderen kan beschouwen – had niemand van de acteurs gezien, dus daar liggen ze al niet wakker van. Ze beseffen wel dat ze zich met dit stuk moeten bewijzen omdat het publiek hen nog niet kent.
Het vertrouwen en de energie bij de cast om er 100% voor te gaan is er in elk geval. En het voornemen van Bruno, Nyira en de C O R S O-medewerkers om hier een fantastische tournee langs 19 speelplekken in Vlaanderen van te maken staat als een paal boven water.
De Factorij verwelkomt deze productie met open armen op 24 november. We hopen van harte dat u erbij zal zijn.